Rian vraagt aandacht voor vrouwenkanker
rian loopt voor ruby and rose naar santiago
Meer dan tweeduizend kilometer lopen. De meeste mensen peinzen er niet over, maar Rian Ligteringen uit Mierlo-Hout gaat het doen. In haar eentje wel te verstaan. Op tweede Paasdag zal ze de deur van haar woning achter zich dichttrekken om te beginnen aan een voettocht naar Santiago de Compostela, een slordige 2400 kilometer zuidwaarts.
Op een vrieskoude dag in januari spreek ik haar als ze druk is met de voorbereidingen van haar avontuur. Ze vertelt dat ze geboren is in Aalst, maar dat ze al 35 jaar in Helmond woont. Aan de wand prijken foto’s van haar kinderen en zeven kleinkinderen. Rians rugzak staat volledig gepakt klaar in de woonkamer. Twee keer per week traint ze alvast met haar bepakking. De rugzak is speciaal aangemeten op haar rug en is gevuld met allerlei benodigdheden voor onderweg: de hoognodige kleding, een slaapzak, toiletartikelen, een gps-apparaat en badslippers voor de douches onderweg. Dit alles zoveel mogelijk van lichtgewicht materialen en ultra compact opgevouwen, verdeeld over meerdere waterdichte tasjes, zodat Rian alles makkelijk kan terugvinden.
In de gang wachten twee paar wandelschoenen met speciale zooltjes, die ze afwisselend inloopt. Het tweede paar zal per post worden nagezonden, zodat Rian halverwege de tocht van schoenen kan wisselen.
Wat drijft haar om zo’n immense afstand te gaan lopen? Rian vertelt dat haar dochter Ingrid vier weken voor haar huwelijk de diagnose baarmoederhalskanker kreeg. Meteen na de huwelijksreis volgde een operatie. Vijf jaar en veel spannende controles later werd ze eindelijk ‘schoon’ verklaard. Toch sloeg het noodlot toe: drie weken later bleek de kanker terug. Haar dochter hield het nog twee jaar vol, maar ze overleed uiteindelijk slechts 37 jaar oud.
De stichting Ruby and Rose zamelt geld in voor onderzoek naar vrouwenkankers, zoals eierstokkanker, baarmoederhalskanker en baarmoederkanker. Rian wil dit doel en de stichting (die volledig door vrijwilligers wordt gerund) graag ondersteunen. Met haar voettocht hoopt ze een mooi bedrag in te zamelen. ‘Ik hoop op tenminste 2700 euro,’ zegt ze. Een bedrag dat ze al ooit eerder bij elkaar liep tijdens de Nijmeegse vierdaagse voor stichting Ruby and Rose. Als verrassing waren kleinkinderen Sem, Sophie, Hannah en Nienke bij dat moment dat de cheque werd overhandigd.
Rian deed al 8 keer mee aan de Nijmeegse Vierdaagse. De eerste keer liep ze samen met haar dochter, die in Nijmegen woonde. ‘Het is daar vooral ontzettend gezellig,’ zegt ze, ‘al is het ook erg druk.’ Lange wandelingen zijn haar dus niet vreemd, maar ze heeft nog nooit eerder zo’n lange voettocht gemaakt.
Het idee om naar Santiago de Compostela te lopen speelde vijftien jaar geleden al door haar hoofd. Maar het plan kon destijds niet doorgaan, omdat ze na haar studie Levensbeschouwing al snel een baan kreeg als docent aan het Carolus College. Rian is nu ongeveer een jaar gepensioneerd, maar na 16 jaar gewerkt te hebben als docent mist ze haar collega’s nog steeds.
Na het bijwonen van een lezing van ervaringsdeskundige Evert Meijs hakte ze zo’n anderhalf jaar geleden de knoop door: ‘Ik ga het doen!’ zei ze tegen haar man Frie. Rian meldde zich direct aan bij het Nederlands Genootschap van Sint Jacob.
De tocht is dus geen impulsief plan en er gaat een lange, gedegen voorbereiding aan vooraf. Echtgenoot Frie neemt tijdens Rians afwezigheid haar oppasdagen over en hij zal voor de hond zorgen.
Rian toont me haar (nu nog lege) pelgrimspas, waarop ze stempels langs de route gaat verzamelen. Overigens is deze Credencial del Peregrino nodig om onderweg te kunnen overnachten bij de geselecteerde plaatsen en voorzieningen langs de route. Met een speciale app op haar telefoon kan Rian precies zien waar de locaties liggen waar ze de nacht mogelijk kan doorbrengen. Veel luxe hoeft ze onderweg niet te verwachten, daar is ze zich van bewust.
In april zal ze via Vessem richting Postel afzakken, waar haar in België naar eigen zeggen een lang, saai stuk wacht langs het kanaal. Bij de Pyreneeën zal de route drukker worden, omdat veel pelgrims daar de tocht starten. Van Noord-Frankrijk weet ze dat het lastiger kan zijn om onderdak te vinden. ‘Maar daar denk ik liever niet te veel over na, anders loop ik straks niet meer.’ Met een taalapp probeert ze in ieder geval haar kennis van het Frans alvast wat op te frissen. In Reims hoopt ze tot rust te komen om - even ontdaan van de stevige wandelschoenen - ook wat te kunnen bezichtigen.
Rian vermoedt dat ze ongeveer 20 tot 25 kilometer per dag zal afleggen. ‘Ik bereid zoveel mogelijk voor, al kun je natuurlijk niet alles controleren.’ Wel spreekt ze met mensen uit de regio die de tocht ook hebben gemaakt en haar kunnen voorzien van tips en adressen.
Hét symbool van de beroemde pelgrimstocht is de Jacobsschelp. Rian laat twee schelpen zien, die door haar kleinkinderen versierd en ingekleurd zijn. De schelpen krijgen een zichtbare plek aan haar rugzak. Op de route zal Rian daaraan herkenbaar zijn als pelgrim. Ook de QR-code voor de donaties aan Ruby and Rose komt op haar backpack. Ze vindt het belangrijk om te melden dat donaties rechtstreeks bij de stichting terechtkomen.
Rian zegt niet bang te zijn om alleen te lopen; de schelpen dwingen een soort respect af en er gaat een beschermende werking vanuit. ‘Mijn enige angst is te verdwalen.'
Rian verwacht rond 10 juli haar bestemming in Spanje te bereiken. Frie wacht haar daar op. Samen zullen ze dan het laatste stukje naar ‘het einde van de wereld’ aan de kust te voet afleggen, waar ‘paaltje 0’ te vinden is. Op het kaartje van haar pas oogt het als een minimaal stukje, maar toch nog altijd goed voor zo’n 100 kilometer, waarvoor Rians echtgenoot nu al aan het oefenen is met zijn nieuwe knie. ‘We verwachten er zo’n vijf dagen over te doen,’ lacht Rian, ‘alleen nemen we dan wel hotels.’
Reactie plaatsen
Reacties