Eugénie Verhees
in memoriam door haar broer Ignaat
‘In oktober 2014 kreeg Eugénie het bericht dat ze eierstokkanker had. Het kwam keihard binnen en het leek op dat moment een onmogelijke opgave om het leven veel verder te rekken, maar tijdens de operatie bleek het buikvlies schoon te zijn en dat gaf toch weer hoop, 17% kans dat de kanker niet meer terug zou komen. Een kleine kans, maar een kans.
Ze ging ervoor en vocht als een leeuwin voor het leven en voor haar kinderen. Helaas kwam ruim 2 jaar later het bericht dat de kanker terug was. Ze heeft er daarna nog 4 jaar tegen gevochten met hulp van de artsen en haar omgeving. Nieuwe behandelmethoden werden aangeklampt om te kijken of er nog ergens ruimte was voor herstel. Even leek het erop dat een bepaald medicijn goede uitwerkingen had, maar ook dat werd een aantal maanden later weer de kop ingedrukt. Die ongelijke strijd. Begin december 2020 was ze, na ruim 6 jaar vechten, op en kon ze die strijd niet meer aan. Ze verlangde naar rust en ging naar hospice Bethlehem in Nijmegen, waar ze op 1 januari 2021 is overleden. We missen haar, alles: haar innemende lach en haar warme persoonlijkheid. Samen met haar vader en moeder, maar ook met de overige familie en kennissen heeft ze de stichting Ruby & Rose altijd een warm hart toegedragen om het onderzoek naar eierstokkanker te ondersteunen. Samen met Eugénie hopen we als familie dat deze “silent lady killer” een keer gestopt kan worden.’