Claudia Grimberg
Claudia heeft een dansschool en was 47 jaar toen ze tijdens het lesgeven vage buikklachten kreeg. Na een aantal onderzoeken bleek ze eierstokkanker te hebben zonder uitzaaiingen. Het was januari 2015 en een operatie en 6 preventieve chemokuren volgden.
‘Vanwege een allergie kreeg ik tijdens de 2e kuur een anafylactische shock, vlak erna werd ik kaal, een erfelijkheidsonderzoek werd uitgevoerd en tijdens de kuren was ik erg moe en ziek.
Al met al een pittige periode. Maar sportief als ik altijd ben geweest, heb ik het sporten tijdens de chemo’s weer opgepakt en kon ik na een paar maanden weer lesgeven. In de periode die volgde ging het goed met me. Ik functioneerde weer prima en voelde me fit. In oktober 2016 kreeg ik wat klachten, maar de CT-scan liet zien dat alles goed was.
In maart 2017 kreeg ik weer vage klachten. De periodieke controle in het ziekenhuis werd een paar weken vervroegd en helaas werd mijn angstige voorgevoel deze keer bevestigd.
Er waren uitzaaiingen gevonden. Ik heb een second opinion aangevraagd in het Antoni van Leeuwenhoek Ziekenhuis en ben met dit ziekenhuis in zee gegaan voor een vervolgtraject. Wat volgde waren 3 chemokuren, een buikoperatie en afsluitend nog 3 chemokuren. Eind 2017 was ik klaar met mijn behandeltraject en mocht ik ‘doorgaan met leven’. Medisch gezien sta ik er goed voor.
De kuren zijn heel goed aangeslagen en ik heb weer de bloedwaarden van een gezonde vrouw.
Ook de operatie is goed verlopen, de artsen in het Antoni van Leeuwenhoek hebben alle (zichtbare) uitzaaiingen kunnen verwijderen.
Het is nu april 2018 en inmiddels ben ik weer begonnen met sporten zodat ik binnenkort weer kan beginnen met lesgeven. Sporten en dansen was en is altijd mijn uitlaatklep geweest.
Naast de steun van mijn gezin, familie en vrienden heeft me dit de afgelopen 3 jaar enorm geholpen.
De inspanning, de ontspanning, de muziek, het zweten…het geeft zoveel voldoening. Ik zeg altijd ‘je kunt beter moe zijn door inspanning dan van ellende’ en dat heb ik ook echt zo ervaren. Hoe slecht ik me soms ook voelde, ik pakte mezelf altijd bij elkaar en ging wandelen, dansen of sporten.
Mentaal gaat het goed met me. Ik heb na afronding van mijn behandeltraject mezelf meteen een goede therapeut gezocht waar ik veel aan heb gehad en momenteel volg ik de groepstherapie bij het Helen Dowling Instituut in Arnhem (www.hdi.nl). Het accent bij deze therapie ligt op het ‘doorleven’ nadat je te maken hebt gehad met kanker en je krijgt handvaten om makkelijker ‘de draad weer op te pakken’ nadat je behandeltraject is afgerond.
Ik ben altijd iemand geweest die het leven vol aangaat en zoveel mogelijk uit het leven haalt.
Dat doe ik nog steeds en misschien nog wel meer dan voorheen. Ik geniet van alle leuke dingen die ik onderneem en meemaak en mijn gezin, familie, vriendschappen en contacten met mensen die me energie geven zijn erg belangrijk voor me.
Mijn link naar Ruby & Rose is de goede doel-actie die ik met mijn dansschool in 2015 heb georganiseerd. Met heel veel vrouwen hebben we toen een mooi bedrag bij elkaar gedanst. Ik denk dat vrouwenkanker internationaal nog steeds onderbelicht is, en daarom kan Ruby and Rose en vrouwenkanker wat mij betreft niet genoeg aandacht krijgen. ‘
Claudia is op 14 juli 2019 overleden aan de gevolgen van eierstokkanker.
Fragment uit de Libelle Claudia Grimberg